دریای خیال چه بزرگ است و بی انتها.....

همه سوار بر کشتی دل می رویم.

ناخدای این کشتی دل ، گمنامی بنام عشقست که هیچ علمی بر بیراهه های دریای خیال ندارد .

تنها ما را با استقامتی یکنواخت به جلو می برد حتی در بدترین شرایط جوی.....

انگار این راه را پایانی نیست.خشکیها ، تمام سرابند و بسیار دور .

اما ندایی مدام  بر دلها میخواند که:

بایستی رفت و بی وقفه رفت تا.....

اسکله ی بیداری